[ Het verhaal ] [ De Motoren ] [ Zijspannen ] [ Brommers ] [ Toertochten ] [ CAMPER ] [ Onze Auto's ] [ Huizen ] [ Her-trouwd ] [ vakantie 2006 ] [ Puchjes ] [ wat is nieuw ] [ Hond en Kat ] [ Modellen ] [ Comment/Links ]
Waarom vinden wij Puch motorfietsen zo
leuk?
Ik ben ooit illegaal met motor rijden
begonnen toen ik 18 jaar was, wel met auto rijbewijs maar geen motorrijbewijs.
Dit heb ik een klein jaartje zonder schade volgehouden. Om het noodlot niet
verder te tarten en geld gebrek (een oude auto kostte al genoeg) ben ik er maar
weer mee gestopt. Uiteraard kruipt het bloed waar het niet gaan kan dus toen de
kans zich voordeed mijn motorrijbewijs maar gehaald. Het halen van dat rijbewijs
was in 1982 tijdens mijn verblijf van 2,5 jaar in de USA. Bij mijn terug komst
in Nederland mijn Amerikaanse rijbewijs omgezet naar een Nederlands. Ik had nu
dus rijbewijs A, B en E en was rijp voor een motorfiets. In 1985 was het zover,
ik had een meevaller op de zaak en een vriend van mij had geld nodig en verkocht
zijn BMW R50. Na
verschillende malen gewaarschuwd te hebben dat hij te weinig vroeg heb ik de BMW
overgenomen voor zijn bedrag en toen is de ellende begonnen. Ik zat die tijd
voor mijn werk vaak in het buitenland dus werd er niet te veel op gereden en heb
ik er zelfs wel eens aan gedacht om hem maar weer te verkopen. Dat is er
gelukkig nooit van gekomen en tot circa 1998 heb ik zo’n beetje rond gemodderd
met van alles wat twee wielen had en daar is de BMW altijd deel van uit blijven
maken. Onder tussen was ik ook lid geworden van een Oldtimer club te weten Motor
Club Oudenhoorn. Het rijden met het oude spul trok mij het meest en de BMW werd
dus weer regelmatig ingezet.
Maar goed nu waarom die Puchjes.
Deze gekte is begonnen via Jan Bosveld, toen ik ooit eens tegen Jan zei, “ik
zoek een klein handelbaar motorfietsje”, zei hij tegen mij “niet over
nadenken en een Puch kopen” Dit was ergens begin 1998 en helaas werd ik
toen geveld door ziekte en ben een jaar uit de roulatie geweest. Eenmaal terug
op de been ging ik dus op zoek naar een Puch. Uiteindelijk bij Wim (een Puch
club lid bleek later) terecht gekomen die een hele leuke 175SV
te koop had, die prima liep en er redelijk uitzag. Wim heeft mij toen maar
gelijk lid gemaakt van de Puch Club. Hij bleef aandringen en zeg maar eens nee
tegen zo’n aardige man.
Aangezien ik op dat moment toch tijd genoeg had besloten om deze 175SV
helemaal mooi te maken in een kleur
die ik wilde. In 1999, rond het voorjaar was de Puch klaar. Na een wat langere
rit was ik verkocht en werd Puch mijn lijf motor. Nadat ik besloten had dat ik
ook een 250SG wilde hebben was de beer
helemaal los.
Toch heb ik mij tot circa 2003 kunnen inhouden
en bleef de hoeveelheid Puch dus beperkt tot de 175 en de 250. Wel werden er
steeds andere oldtimers bijgekocht en groeide de stapel gestaag uit tot te veel.
Heb ik het tot 2003 nog beperkt kunnen houden tot circa 15 a 17 motorfietsen is
het na 2003 geheel uit de hand gelopen. In 2004 kocht ik mijn derde Puch ook
weer een 175SV die ik eigenlijk alleen maar
kocht omdat ik van een NSU Maxi af wilde en deze
kon ruilen voor een Rap bromfiets en dus de 175SV.
De tweede SV was handig voor eventuele onderdelen. Dat is iets anders gelopen,
ik heb de tweede SV netjes gemaakt met onderdelen van de eerste SV die onder
tussen wel weer erg veel gebruikers sporen ging vertonen en omdat ik het
prettiger vond om, om persoonlijke redenen, de eerste SV op non actief te
zetten. Na enig geouwehoer met de carburatie is de tweede SV nu helemaal in orde
en loopt prima maar zal waarschijnlijk nooit de snelheid halen van de eerste SV.
Vele puch club leden kennen mijn eerste SV en weten hoe hard dit ding liep, ruim
100 en vele SG’s hadden moeite om hem bij te houden. De tweede SV stopt echt
bij ruim 90.
Toen deze derde Puch klaar was liepen we dus tegen de 125SVS
aan
en daarna ging het nog sneller.
Een, via internet gekochte, 125SG (die bestaat niet eens) bleek een 150TL
te zijn. Deze TL loopt na wat aandringen prima, op het eerste gezicht ziet zij
er netje uit, maar het verfwerk is matig en zal wel eens door Ineke ter hand
genomen gaan worden.
Het zoeken naar een scooter nam ook steeds
meer vormen aan. Ook de scooter werd
gevonden overigens in nog slechtere staat dan de SVS, maar los en compleet op de
kickstarter na en nee het is geen SRA maar een gewone SR of het een 125 of 150
is weet ik nog niet. Ik moet hem eerst onder het stof vandaan halen om dit
verder te kunnen bekijken.( Het is dus een 150) Ineke gaat ook deze Puch demonteren en verven, hij
wordt baby blauw met hard blauw.
Ondertussen heb ik een aantal motorfietsen te koop gezet om ruimte en geld te
maken voor het uitbreiden van de Puch collectie. Het verkopen lukt niet erg,
zelfs de in nieuwstaat verkerende Sparta
vlot niet echt en daar had ik toch meer van verwacht. Helaas kwam er wel een
250TF op mijn pad die ik beslist niet kon laten lopen. De TF ziet er netjes uit
is compleet heeft een kenteken en loopt op het moment niet. Volgens de verkoper
is de tank lek en moet er een nieuwe carter pakking in. We gaan het allemaal wel
meemaken.
Na het coaten van de tank viel het lekken van het carter alles mee (niets meer
dan de gemiddelde Engelse motorfiets) en de TF heeft zijn eerste rit er op
zitten.
Helaas ook nog een Scooter gevonden een RLA
125 in originele staat na het schoonmaken van de kraan en het verversen van de
benzine en olie loopt deze ook na ruim twintig jaar.
Nu nog de fel begeerde S4 maar die was echt te
duur en door het niet verkopen van de Sparta ook echt buiten bereik.
Door omstandigheden is de S4 wel binnen bereik gekomen en dus gekocht. En om het
redelijk compleet te maken is ook een 200 gekocht.
Zo is de Puch familie in 2008 uitgebreid met een Puch
200 Volksmotor en een Puch 250 S4
beide van 1939. De blauwe Puch 175SV is in geruild voor de Volksmotor met
bij betaling van mijn kant.
Tevens is de Puch 250 SG
uitgebreid met een Steib LS200 zijspan. Ineke wilde graag zijspan rijden en de
Guzzi V7 vindt ze te groot.
Het enige model Puch, van na de
oorlog, welke nog niet in ons bezit was, is de Puch 125. Dit type Puch
is van 1940 maar pas grootscheeps op de markt gekomen na de oorlog. Dus
mogen we stellen dat dit type van na de oorlog is. De grote 250TF en de
kleine racer 125SVS staan dicht naast elkaar in de garage, dus op een
ochtend toen ik de garage opendeed stond tussen deze twee de Puch
125. Qua cilinder inhoud en kleur aart zij naar haar moeder de SVS, qua
frame is het meer de TF.
Moeder en kind maken het goed.
In oktober 2008 is er weer gezins uitbreiding geweest, 1 x een Puch
250SG en een Puch 175SV, beide
zwart en een echt kleinkind (overigens blank).
Ja hoor nog een scooter gevonden ook een SR150
welke completer is dan de vorige. Van deze twee wordt er nu 1 gemaakt. Wat
overblijft wordt opgeslagen of verkocht.
In totaal hebben we nu (te)veel motorfietsen vanaf
98cc tot 1000cc waarvan dus 2 x Puch 250SG, 3 x Puch 175SV, 1 x Puch 125SVS, 1 x
150TL, 2 x scooter SR 150, 1 x 250TF, 1x scooter RLA 125m,
1x 200
Volksmotor, 1 x S4 en de 125. (De nieuwe SR150, 250 en 175 staan nog niet op de serie foto.
Laten we trouwens ook niet de Puch Snorfiets vergeten,
deze mag ondertussen ook onder de oldtimers gerekend worden.
Onder tussen is mijn als eerste aangeschafte BMW geruild voor een Moto
Guzzi V7 en een Moto Guzzi Lodola. De
Lodola heeft huize Scholten ondertussen weer verlaten en woont nu in Zuidland.
De V7 is voorzien van een zijspan voor de hond.
Dit was dan mijn verhaal waarom Puchjes. Overigens is Moto Guzzi ook leuk om te
sparen en daar zijn er ondertussen ook al drie van. Nu nog maar twee want de
850T is geruild voor een Goldwing.
Ga voor een compleet overzicht naar de
motoren
Jan Bosveld heeft tegenwoordig ook weer een
Puch waar hij zelf op rijdt en ondanks dat het een kleintje is gaat het ding als
de brandweer
We zijn weer een aantal jaren verder
en ik vind de puch nog steeds een leuke motorfiets die oer betrouwbaar is. Maar
toch heb ik er in de loop der tijd een aantal weggedaan cq geruild. Beide puch
scooters de SR150 en de 125RLA zijn verkocht ook de 200 volksmotor en een
SV175 zijn verkocht. Een paar maanden later is de S4 verkocht. Daarna is het
weer een poosje stil geweest, maar begin 2023 zijn de 150Tl, de 250SGS en de
rode
175sv ingeruild voor een mooie Ural M72 met
zijspan. Ik heb nu nog een 250sg met steib LS200, een 250 SG omgebouwd naar
SGS, de 125 en de 250TF deze vier hou ik nog voorlopig in ere. Dat in ere houden
is niet helemaal gelukt omdat ik een aantal brommers wilde hebben moest ook de
TF plaats maken voor iets anders. Dus nu nog maar 3 puchjes